İnsanın iç dünyasına yapılan bir yolculuk,
ruhunun en kuytu köşelerine inen bir ışık…İç
Çekişlerimiz, yalnızca bireysel iç hesaplaşmaları
değil, aynı zamanda topluma ayna tutan derin bir sorgulamayı da içeriyor. Yazar
İbrahim Halil Özdemir, düz yazılarında bireysel sancılarla toplumsal yaraları
..
Bir zaman sonra farkına vardı ki kendisinde gördüğü yalnızlık, aslında bütün insanların ortak kaderiydi. Öyle yaşıyorlardı ki sanki öyle değilmiş, çok mutlularmış ve her şey pek güzelmiş… Hayır, artık aldanmak, kendini aldatmak istemiyordu. İnsan bir kere gerçeği gördükten sonra ne kadar kandırabili..